مفهوم شناسی شیطان پرستی

1-   مفهوم شیطان پرستی

بر اساس آنچه از آثار گروههای شیطان پرست بدست آمده، شیطان پرستی به معنی پرستش شیطان به عنوان قدرتی فوق العاده قوی و بسیار قوی‌تر و موثرتر از نیروهای خوب دنیوی همچون خداست. در شیطان پرستی شیطان به عنوان نماد قدرت و حاکمیت بر روی زمین، قدرتی به عنوان برترین قدرت دو جهان مورد توجه و پرستش قرار دارد. در شیطان پرستی، غیر از استفاده از شیطان به عنوان قدرت تاریکی و قدرت مطلق از نیروها و اجنه و روح‌های پلید و شیطانی نیز برای رسیدن به اهداف خود استفاده می‌شود و در نهایت معنای شیطان پرستی، پرستش قدرت پلیدی است.

2-  منظور از گروههای شیطان پرست

پرستش قدرت پلیدی و شیوع مفاسد و شهوترانی را بصورت گروهی، سازمان یافته و برنامه‌ریزی شده گویند. برای گروههای شیطان پرست تعاریف و تعابیر مختلفی بکار رفته است لکن مهمترین آنها را در دو تعریف می‌توان جمع نمود.

1. هر گروهی که شیطان را به عنوان خدا قبول داشته باشد و آن را عبادت کند که معمولاً از آن به عنوان الهه سیاه نیز یاد می‌کنند و آن را منتسب به طبیعت حقیقی می‌نامند.

2. گروههایی از مسیحیان که از دین مسیحیت تبعیت نکرده و یا عیسی را با خصوصیاتی که در دین مسیح تعریف شده قبول ندارند. بنیادگرایان مسیحی با این تعریف بسیاری از گروهها را شیطان پرست می‌نامند.

گفتار دوم: پیشینه تاریخی شیطان پرستی

تاریخچه شیطان پرستی اولیه را به قرنهای نخستین پیدایش انسان نسبت می‌دهند. شیطان پرستی در نواحی امریکای لاتین، امریکای جنوبی و افریقای مرکزی که سابقه طولانی دارند به قرنها قبل از میلاد مسیح بر می‌گردد و قبایلی که آثاری از آنها باقی مانده است پرستش شیطان را تصدیق می‌کنند و حتی قربانی‌هایی را از انسان به شیطان هدیه می‌کردند که مکانهای انجام مراسم قربانی هنوز وجود دارد و اجساد مومیایی به دست آمده و نوعی کشته شدنها نشانگر قربانی شدن این انسانها (که در آنها بیشتر زنان به چشم می‌خورند) است.

در برخی از این قبایل شیطان به عنوان قدرت مطلق زمین و آسمان و پدید آورنده آن و خدای خشم و نفرت پرستش می‌شد.

شیطان پرستی قدیم در زمان پیدایش زبان و خط و زمان مادها، سومریان، بابلیان و ... نیز ادامه داشت تا قرون 14-15 میلادی که شیطان پرستی نوین به وجود آمد. در زمانهای قدیم و در قرون وسطی انسانها در برابر هر چیزی که قدرت مقابله با آن را نداشتند و یا از درک آن عاجز بودند، تسلیم می‌شدند و سجده می‌کردند. این احتمال که شیطان پرستی در ابتدا از جادوگری نشات گرفت و به پرستش قدرتی فوق طبیعی و دهشتناک که قدرت فوق العاده‌ای دارد و به ویژه در شبها از خطرسازی بیشتری برخوردار است انجامید.

شیطان پرستی نوین را عده‌ای از نجیب زادگان انگلیسی در قرنهای 15-16 میلادی پدید آوردند برای اینکه از قدرت شیطان و قدرت تاریکی بهره ببرند و پس از آن مراسم شیطان پرستی نوین برگزار می‌شود اگر چه تفاوتهای زیادی در این مقطع با شیطان پرستی قدیمی و قرون وسطایی داشت.

بدون تردید مکاتب یونانی و شرقی بر اندیشه متفکران غربی تاثیر بسزایی داشتند و دامنه انتقادگرایی آنها به مباحث اصلی توحید یعنی جایگاه خدا، انسان و شیطان نیز رسید. قرنها بعد در سالهای آغازین قرن بیستم برخی از عناصر فاسدالاخلاق با اتکا به گرایشات و نظریات توراتی و پروتستانی به صورت مخفیانه جریان شیطان پرستی رسمی را با ویژگی‌هایی همچون گناه گرایی، قتل، تجاوزات جنسی، هدم اصول اخلاقی، بی‌توجهی به مسائل توحیدی و ... پایه‌گذاری کردند. اینها علیرغم فطرت خداجوی انسان که همواره بازدارنده از انحطاط و فساد می‌باشد با استفاده از موسیقی‌های جذاب و متنوع، انجام اعمال خارق‌العاده و دور از ذهن، تهی شدن انسان غربی و عصر جدید از معنویت و اتصال به منبع فیض موجبات گرایش افراد اندکی را به این گروهها فراهم آوردند.