آزادی عقیده(دو همکار )

آن کس که بی دانش دست به کاری زند، بیش از آنکه اصلاح کند تباه می سازد . [پیامبر خدا صلی الله علیه و آله]

نور هدایت

یکشنبه 88 خرداد 10 , ساعت 8:24 صبح

دو همکار
صفا و صمیمیت و همکاری صادقانه هشام بن الحکم و عبدالله بن یزید اباضی‏
، مورد اعجاب همه مردم کوفه شده بود . این دو نفر ، ضرب المثل دو شریک‏
خوب و دوهمکار امین و صمیمی شده بودند . این دو به شرکت یکدیگر ، یک‏
مغازه خرازی داشتند . جنس خرازی می‏آوردند و می‏فروختند . تازنده بودند
میان آنها اختلاف و مشاجره‏ای رخ نداد .
چیزی که موجب شد این موضوع زبانزد عموم مردم شود ، و بیشتر موجب‏
اعجاب خاص و عام گردد ، این بود که این دو نفر ، از لحاظ عقیده مذهبی‏
در دو قطب کاملا مخالف قرار داشتند . زیرا هشام از علماء و متکلمین‏
سرشناس شیعه امامیه و یاران و اصحاب خاص امام جعفر صادق ( ع ) ، و معتقد به‏
امامت اهل بیت بود . ولی عبدالله بن یزید از علماء اباضیه بود .
آنجا که پای دفاع از عقیده و مذهب بود ، این دو نفر ، در دو جبهه کاملا
مخالف قرار داشتند ، ولی آنها توانسته بودند تعصب مذهبی را در سایر شئون زندگی دخالت ندهند ، و با
کمال متانت کار شرکت و تجارت و کسب و معامله را به پایان برسانند .
عجیبتر اینکه بسیار اتفاق می‏افتاد که شیعیان و شاگردان هشام به همان‏
مغازه می‏آمدند ، و هشام اصول و مسائل تشیع را به آنها می‏آموخت . و
عبدالله از شنیدن سخنانی بر خلاف عقیده مذهبی خود ، ناراحتی نشان نمی‏داد
. نیز ، اباضیه می‏آمدند ، و در جلو چشم هشام تعلیمات مذهبی خودشان را که‏
غالبا علیه مذهب تشیع بود فرا می‏گرفتند ، و هشام ناراحتی نشان نمی‏داد .
یک روز عبدالله به هشام گفت : " من و تو با یکدیگر دوست صمیمی و
همکاریم . تو مرا خوب می‏شناسی . من میل دارم که مرا به دامادی خودت‏
بپذیری ، و دخترت فاطمه را به من تزویج کنی " .
هشام در جواب عبدالله ، فقط یک جمله گفت و آن اینکه : " فاطمه‏
مؤمنه است " .
عبدالله به شنیدن این جواب سکوت کرد ، و دیگر سخنی از این موضوع به میان نیاورد .
این حادثه نیز نتوانست در دوستی آنها خللی ایجاد کند . همکاری آنها
باز هم ادامه یافت . تنها مرگ بود که توانست بین این دو دوست جدایی‏
بیندازد ، و آنها را از هم دور سازد .

نوشته شده توسط محمد نیک روان | نظرات دیگران [ نظر]

درباره وبلاگ