ویلیام جیمز در فصل اول کتاب خود می نویسد :
هر وضع و حالتی را که مذهب بنامیم ، چیزی از وقار و سنگینی و وجد و لطف و ایثار و محبت همراه دارد . اگر خوشی به او روی دهد ، خنده های جلف و سبک از او دیده نمی شود و اگر غمی به او روی نماید ناله و ناسزا از آن شنیده نمی شود . آنچه من در آزمایشهای خود اصرار دارم ، وقار و سنگینی است .
شهید مطهری در توضیح این نوشته می گوید :
این وقار و سنگینی ناشی از این است که روح آدمی به واسطه مذهب ، عمیقتر و نافذ تر و دور اندیش تر می شود و عمده چیزی که بر روح آنها سایه میافکند و وزین میکند ، فکر مبدا و معاد است . این حالت در آنها پیدا می شود که امیر المومنین علیه السلام در خطبه همام میفرمایند : الناس منهم راحة و انفسهم منهم فی تعب .

منبع : وبلاگ نزدیک آسمان