به قول راسل: «کاری که منظور از آن فقط درآمد باشد نتیجه مفیدی به بار نخواهد آورد»؛ نه تنها برای دیگران نتیجه مفیدی به بار نخواهد آورد، کمالی هم در شخصیت فرد به وجود نخواهد آورد، شخصیتش توسعه نخواهد یافت و طبعاً لذتش هم محدود و ناقص خواهد ماند.
شهید مطهری ادامه می دهد : اگر در انسان ایمان و اعتقاد به اصلی (ارادت به شخص و یا به آب و خاک نیز به صورت اصل در میآید که ایمان و ارادت میشود) باشد که بتواند انسان را به خود جذب و نسبت به خود فداکار کند، کانون حیات او را گرمتر و بانشاط تر و روشنتر و با رونقتر میکند ، دل بیایمان همان مشت گل است و موجب معیشت ضنک. پس یکی از آثار ایمان دینی این است که انسان را از خودی و خودپرستی خارج میکند و شخصیت او را بسط میدهد.
