«تونی بلر» نخست‌وزیر سابق انگلستان اعتراف کرد از ترس اینکه وی را به «جنون» متهم کنند از سخن گفتن پیرامون اعتقادات مذهبی خویش خودداری می‌کرده است.

به گزارش شیعه نیوز به نقل از ابنا، وی در مصاحبه‌ای با شبکه اول تلویزیون «بی.بی.سی» گفت: «در طول مسئولیتم اعتقادات مذهبی من بیشترین اهمیت را برایم داشت».

بلر در این مصاحبه با انتقاد از جو عمومی کشور و بی‌دینی هموطنانش گفت: «در حالی که در آمریکا و کشورهای دیگر، مردم به راحتی می‌توانند از ایمان خویش سخن بگویند، در بریتانیا هر کس که از اعتقاداتش حرف بزند، به نظر مردم دیوانه است!»

«آلیستر کمبل» سخنگوی بلر نیز این اظهارات را تأیید و اضافه می‌کند: «نخست‌وزیر همواره از معاونینش می‌خواست برایش ـ در هر نقطه ممکن ـ کلیسایی پیدا کنند که بتواند یکشنبه‌ها (دور از چشم مردم)‌ برای عبادت به آنجا برود. وی در واقع به شکلی عمیق به مسایل معنوی و الهی اهتمام دارد ؛ اما ما در آن زمان می‌ترسیدیم که اطلاع افکار عمومی از این حالات، آنها را نسبت به نخست‌وزیر مشکوک و نگران کند».

خود بلر هم از این نگرانی اینگونه تعبیر می‌کند: «رأی‌دهندگان انگلیسی گمان می‌کنند که اگر یک رهبر سیاسی مؤمن باشد حتماً با خداوند ارتباط دارد و نزد او می‌رود و سپس به میان مردم باز می‌گردد و دستورات خدا را برای آنها می‌‌آورد»!

در همین حال، کمبل با اشاره به برخی اخلاقیات بلر می‌گوید: «بلر دارای شخصیتی ساده است. مثلاً هرگاه یک خانم زیبا را ببیند، بلافاصله چشمانش برق می‌زند! بنابراین نمی‌توان وی را یک مرد مؤمن از نوع سنتی آن دانست».

«پیتر مندلسون» یکی از نزدیکان بلر نیز می‌گوید: «نخست‌وزیر سابق کسی نبود که تظاهر به ایمان کند، ولی ایمان در ضمیر وی اهمیتی بسیار زیاد دارد. وی کتاب مقدس را با خود همه جا می‌برد و آخرین کاری که در شبانه‌روز می‌کند این است که قبل از خواب بخش‌هایی از آن را قرائت می‌کند».

از سوی دیگر «رهبر حزب لیبرال دموکرات بریتانیا» نیز در واکنش به این مصاحبه اظهار داشت: «اگر بلر سابقاً از ارتباط و علاقه‌اش به دین سخن می‌گفت، بدون شک رأی دهندگان انگلیسی سه دوره پشت سر هم وی را انتخاب نمی‌کردند».

شاید چندین مرتبه از زبان ریش سفیدان اطرافتان، قصه شتری را شنیده باشید که از دست سلاخان گریخت و به حرم امام هشتم علیه السلام پناه آورد و پای پنجره فولاد گریست.

حاج نصر الله حسین زاده صاحب همان شتر است که اینک دربان کشیک پنجم آستان قدس رضوی می‌باشد. خاطرات ایشان از ماجرای آن شتر پناهنده و چند و چون پس از آن بدین شرح است:

از قهرمانان و پیش کسوتان ورزشی کشتی هستم که شغل اصلی‌ام دامپروری است. 26 سال پیش دوازده شتر را که از کشور افغانستان به ایران آورده بودند، برای کشتارگاه خریداری کرده همان روز با چند تن دیگر شروع کردیم به علامت گذاری روی شترها، اما وقتی به آخرین آنها که بسیار فربه و چاق هم بود رسیدیم، به دلیل نا آرامی او موفق به گذاشتن علامت نشدیم.

صبح روز بعد همین شتر را همراه با سه تای دیگر به کشتارگاه فرستادیم. آنجا دو تا را کشتند و دو تای دیگر از سلاخ خانه به طرف پنجره پایین خیابان گریختند. سر پنجره یکی از آنها به سمت خیابان نخ‌ریسی و دیگری به سوی حرم مطهر حرکت کرد.

حاج سید حسینی یکی از دربانان صحن عتیق می‌گفت: هنگامی که شتر وارد حرم شد، با قدم‌های آهسته گام برداشت. سه دور اطراف سقاخانه چرخید و بعد رفت و به آرامی جلوی پنجره فولاد زانو زد و پس از سر و صدای زیاد چنان اشک ریخت که از یک شتر بعید می‌نمود.

وقتی همان دربان، شالی سبز بر گردن شتر انداخت و به دنبال خود کشانید، شتر مانند آهویی رام شده با او همراه شد و مردم هم گروه گروه به دنبالش رفتند.

از این قضیه که آگاه شدم شتر را به حال خود رها کردم. دوازده روز گذشت تا این که رئیس تشریفات آن زمان مرا احضار کرد و خواست بداند در مقابل شتر چه تقاضایی دارم. من هم به جای پول یا شتری دیگر، فقط درخواست حکم خدامی حرم مطهر را کردم.

رئیس تشریفات هم تلفنی جریان را برای نایب التولیه بازگو کرد. او هم گفت: ساعت دوازده روز بعد به دفترش بروم. فردای آن روز رأس همان ساعت نزد حسن زاهدی که آن موقع استاندار بود، رفتم و او پس از سؤال و جواب درباره شغل و میزان ارادتم نسبت به ائمه، قول ارائه حکم خدامی را به من داد.

یادم هست آنقدر از این قول او خوشحال شدم که دیگر نفهمیدم پس از آن چه گفت. تشکر کردم و تقاضای خودم را نوشتم و به دفتردار دادم. او با خشونت گفت: چه کسی به تو اجازه داده چنین تقاضایی بنویسی؟ هنگامی که جریان را به او گفتم تقاضایم را داخل کشوی میزش گذاشت و گفت روز بعد مراجعه کنم. فردای آن روز که رفتم با تعجب دیدم برگه او را استاندار امضاء کرده است و نامم نیز در دفتر ثبت شده است. پس از ارائه مدارک به کارگزینی، گفتند: بروم و چهل روز دیگر مراجعه کنم.

خدا می‌داند در این مدت در دلم چه گذشت. بالاخره پس از پایان چهل روز به اداره آستانه رفتم، آنجا مرا به ارباب ارجاع دادند.

هنگامی که سراغ وی رفتم گفتند: ارباب جلسه دارد. بنابراین مجبور شدم برگردم و داخل ماشین منتظر بمانم. برای گذراندن وقت، رادیو را روشن کردم. یک باره رادیو اعلام کرد به جای زاهدی، ولیان به استانداری منصوب شده است. همان موقع به شدت از اتفاقی که در حال وقوع بود ناامید شدم. با خود تصور کردم حتما استاندار جدید تمام تصمیمات استاندار قدیم را لغو می‌کند و به هر حال کار را از دست رفته دیدم.

خیلی ناراحت شدم و رفتم سر چهارراه نادری (چهارراه شهدا)، رو به امام رضا علیه السلام ایستادم و گفتم: آقاجان این حکمی بود که شما توسط شتر به من عنایت کردی. اما حالا دارد از دست می‌رود. خودت دوباره نظری کن تا درست شود. بعد به طرف میدان شهدا، کوچه حسین باشی که مغازه داشتم حرکت کردم. وقتی به مغازه رسیدم، کارگرمان نامه‌ای سربسته به من داد.

پرسیدم: این چیست؟ گفت: از آستانه آورده‌اند. نامه را گرفتم، به حرم رفتم و بسیار دعا کردم و سپاس گفتم.

شش ماه از خدامی گذشت که همان مأمور آورنده نامه مرا دید و گفت: حاجی! قدر این حکم را بدان. چون زمانی امضا شد که زاهدی دفتر کارش را ترک کرد تا به تهران برود. حتی رفت و به قصد فرودگاه داخل ماشین هم نشست. اما یک مرتبه پیاده شد، به دفتر کارش برگشت و دو نامه را امضاء کرد که یکی از آنها همین حکم شما بود.

ـ آقای حسین زاده، بالاخره مسؤولان آستان قدس با آن شتر چه کردند؟

او را به مزرعه نمونه آستان قدس بردند و حدود ده سال همانجا از او نگهداری نمودند. بعد هم قرار شد شتر را به طبس ببرند و آنقدر مواظبتش کنند تا به مرگ طبیعی بمیرد. ولی چنان این موضوع روی مردم اثر گذاشت که حتی درباره آن شتر، شعرا از جمله دکتر قاسم رسا و همچنین مداحان، سروده‌های زیبایی خواندند.

ـ طی 25 سال خدمتتان آیا تاکنون شاهد کرامات دیگری هم از جانب امام رضا علیه السلام بوده‌اید؟
بله. البته باید بگویم که هر چه دارم، از عنایات آقا علی ابن موسی الرضا علیه السلام است و تا کنون هم هر چیزی از ایشان خواسته‌ام اجابت فرموده‌اند. یادم هست یک شب حرم را برای شستشو خلوت کرده بودند. من هم در امر نظافت شرکت داشتم پس از اتمام کار هنگامی که می‌خواستم از پایین پای حضرت خارج شوم رو به ضریح ایستادم و گفتم: یا امام رضا علیه السلام! خودت می‌دانی چقدر آرزوی زیارت قبر جدت حضرت امام حسین علیه السلام را دارم. اکنون که راه بسته است، خودت راه را باز کن و مرا به آرزویم برسان.

بعد هم با همان زبان حال خارج شدم. مدتی گذشت این که مسابقات کشتی آغاز شد و بنده را هم دعوت کردند تا به عنوان داور حضورداشته باشم. پس از آن هم ابلاغ نمودند که برای ادامه مسابقات می‌توانید از بین دو کشور ترکیه و عراق یکی را انتخاب کنید. من هم بدون تامل ترکیه را برگزیدم. بعد از گذشت مدت کوتاهی یادم آمد، از امام رضا علیه السلام تقاضای زیارت قبر امام حسین علیه السلام را کرده‌ام. برگشتم و درخواستم را تغییر دادم و گفتم بنویسید من به عراق می‌روم. بالاخره همان سال موفق شدم به آرزوی دیرینه‌ام برسم و این یکی از بهترین خاطراتم در زمینه برخورداری از عنایات امام رضا علیه السلام بود.

ـ آیا تاکنون خودتان هم وسیله‌ای برای قبول خواسته‌های زوار شده‌اید؟
یک روز برای صرف غذا به مهمانخانه حضرت رفتم. پیش از خوردن غذا، فکر کردم بهتر است امروز غذایم را به یکی از زوار بدهم. بنابراین آن را برداشتم و از مهمانخانه خارج شدم. از زائران زیادی گذشتم و وارد صحن آزادی شدم. کنار یکی از غرفه‌ها چشمم به مرد جوانی افتاد که همسر و فرزندش را همراهی می‌کرد.

جلو رفتم و پس از عرض سلام غذای حضرت را به عنوان تبرک به آنها دادم مرد جوان با تعجب پرسید: حاج آقا! چرا این غذا را به من می‌دهی؟

گفتم: مگر اشکالی دارد؟ این غذای متبرک حضرت است و من هم نیت کرده‌ام امروز خوراک خودم را به یک زائر بدهم.

مرد گفت: پس بگذارید جریانی را برای شما تعریف کنم.

سالهاست به مشهد مقدس مشرف می‌شوم و شاهد پذیرایی هزاران زائر در مهمانسرای حضرت هستم. اما متأسفانه تاکنون قسمت خودم و خانواده‌ام نشده است. به همین خاطر قبل از آمدن شما رو به امام هشتم علیه السلام گفتم: یا امام رضا علیه السلام خودت می‌دانی سالهاست آرزوی صرف یک لقمه از غذای متبرک شما را دارم. دوست داشتم قدری از این غذا نصیب من و خانواده‌ام می‌شد. ولی توفیق حاصل نمی‌شود. هنوز چند دقیقه بیشتر از تقاضایم نگذشته بود که شما با این غذا نزد ما آمدید. به همین خاطر از کارتان تعجب کردم.

حالا هم واقعا از امام رضا علیه السلام متشکر هستم . از شنیدن حرف‌های آن زائر منقلب شدم . رو به امام رئوف ایستادم و او را سپاس گفتم که مرا وسیله‌ای جهت رفع حاجت یکی از زوارش قرار داد.

- آقای حسین زاده با توجه به این که عده زیادی از مومنان آرزوی خدمتگزاری حضرت را دارند، شما برای کسانی که توفیق این خدمت را پیدا می‌کنند چه توصیه‌ای دارید؟
خیلی‌ها قدر این عمل خود را نمی‌دانند و بر آن به عنوان انجام یک تکلیف نگاه می‌کنند و از معنویت آن زیاد بهره‌مند نمی‌شوند. در حالی که بعضی‌ها از تهران می‌آیند و علاوه بر خدمت، از این مکان مقدس بهره‌برداری معنوی هم می‌کنند. بنده معتقدم کسی که به اینجا می‌آید، باید در درجه اول عاشق این مکان باشد و با امام هشتم علیه السلام ارتباط قلبی برقرار سازد و از ته دل برای آقا کار کند.

سروده دکتر قاسم رسا را درباره شتر پناهنده:

ساربانی اشتری را صبحگاه / بهر کشتن برد در کشتارگاه

استر از مسلخ چو آهو می‌گریخت / تا برد بر ضامن آهو پناه

شد هراسان وارد صحن عتیق / ملتجی بر دادرس شد دادخواه

زد چو زانوی ادب را بر زمین / شه بر او افکند از رحمت نگاه

لطف سلطان بین که تا پایان عمر / می‌چرد در سایه الطاف شاه

باز کن چشم یقین ای کوردل / کز یقین آیی برون از اشتباه

هر که را نور ولایت در دل است / برد سوی کعبه مقصود، راه

کمتر از حیوان نئی ای دردمند / آنچه می‌خواهی از این درگه بخواه

کعبه دل‌ها بود شمس الشموس / خیره از نور جمالش مهر و ماه

بر فرازد چون رضا (ع) سر از شرف / هر که ساید جبه بر این بارگاه

به گزارش رسانه های عراقی، در پی حمله افراد مسلح تروریست به اتوبوس حامل زائران ایرانی در شمال پایتخت عراق، دست کم سه نفر زخمی شدند.

به گزارش شیعه نیوز به نقل از مهر، منابع امنیتی عراقی اعلام کردند: روز گذشته به یک دستگاه اتوبوس حامل زائران ایرانی در میدان عدن در شمال بغداد حمله شد که در پی آن سه زائر ایرانی زخمی شدند.

این منابع افزودند: این حمله زمانی صورت گرفت که زائران ایرانی به سوی مرقد امام موسی کاظم علیه السلام درشمال بغداد حرکت می کردند.

لازم به ذکر است تروریستهای تکفیری با اقدامات جنایتکارانه خود درعراق، برای عملی کردن توطئه شوم خود که همان جنگ مذهبی است، تلاش می کنند، اما با هوشیاری مراجع دینی و رهبران سیاسی و آگاهی قشرهای مختلف ملت عراق در این راه ناکام مانده اند.

تروریستهای تکفیری بارها، کاروانهای زائران مراقد مقدس ائمه اطهار(ع) را هدف حملات کینه توزانه خود قرار داده اند.

یک روزنامه پرویی از گرایش دسته جمعی مردم برخی قبایل آمریکای لاتین به اسلام در اثر فعالیت مبلغان مذهبی ایرانی خبر داد.

به گزارش شیعه نیوز به نقل از رجانیوز، روزنامه 24 اوراس لیبره چاپ پرو با اشاره به حضور مبلغان دینی ایران در منطقه آمریکای لاتین، به روح ضد آمریکایی مردم این منطقه اشاره کرد و از استقبال شدید هوگو چاوز، رییس جمهور ونزوئلا از فعالیت این مبلغان مذهبی خبر داد.

به نوشته این روزنامه، شماری از مبلغان شیعه که برای تبلیغ میان مردم سرخ پوست کشورهای منطقه آمریکای لاتین از جمله ونزوئلا و کلمبیا فعال هستند، نشانه هایی از موفقیت را در منطقه آمازونیا در میان قبیله گواخیه رز به وضوح یافته اند.

این روزنامه چاپ پرو تصریح کرد: اکنون پس از گرایش دست جمعی مردم این قبلیه بسیاری از زنان روسری بر سر کرده اند. افزایش گرایش به اسلام در میان مردم منطقه آمریکای لاتین و استقبال رئیس جمهور ونزوئلا در شرایطی رخ داده است که رئیس جمهور کوبا نیز 2 سال پیش در جمع اعضای حزب کمونیست این کشور گفته بود معضل کنونی ما این است که دین نداریم. ما نیازمند یک آرامش معنوی و فرازمینی هستیم.

بر اساس گزارش رسانه ها، وی همچنین در دیدار با یک مقام ایرانی تأکید کرده بود ما احساس می کنیم یک چیزی مانند دین در جامعه خود کم داریم و خلا آن را احساس می کنیم. پس از این اظهار تمایل کاسترو و گزارش آن به مسئولان ایرانی، محمد رضا حکیمی، در نامه‌ای به کاسترو به تشریح و تبیین اصول متعالی و حیات‌بخش دین مبین اسلام و قرآن حکیم پرداخت.

آبان ماه سال 84 نیز سعید جلیلی معاون وقت اروپا و آمریکای وزارت امور خارجه و نماینده ویژه رئیس جمهور ایران به کوبا سفر کرد و ضمن دیدار با فیدل کاسترو، چند کتاب اسلامی از سوی رهبر انقلاب به وی هدیه کرد.