الطاف کریمانه حضرت علی ابن موسی الرضا – علیه السلام

آقای صابر نقل کرده اند:
مدتها بود که به خاطر اختلافی که با همسر علویه‌ام داشتم، زندگی مجردانه‌ای را پیش گرفته بودم. خانم من در اتاق‌های آن طرف برای خود زندگی می‌کرد، و من هم در اتاق‌های این طرف! و ما هیچ‌گونه مراوده‌ای با هم نداشتیم و حتی از صحبت کردن با هم پرهیز می‌کردیم و اگر چه به ظاهر در یک خانه به سر می‌بردیم ولی باطناً فرسنگها از هم فاصله داشتیم! و تصور نمی‌کردم که هیچ عاملی بتواند این فاصله را از میان بردارد. تا این که یک روز به هنگام غروب حادثه‌ای را که هرگز تصور آن را نمی‌کردم اتفاق افتاد.
شنیدم که کسی آهسته به در می‌زند. در خانه را گشودم و با مردی رو به رو شدم که ادب و متانت او بیش از همه چیز جلب توجه می‌کرد.
سلام کرد، سلام او را جواب گفتم. پرسید:
شما آقای صابر وکیل هستید؟
جواب دادم:
آری! فرمایشی داشتید؟
گفت:
حامل پیغامی هستم!
از ایشان خواستم تا دقایقی را در خدمت شان باشم، و ایشان نیز دعوت مرا پذیرفتند.
من فکر می‌کردم که حتماً سفارشی از آشنایی آورده‌اند که به شغل وکالت من ارتباط پیدا می‌کند، ولی این گونه نبود!
پرسیدند:
شما علویه‌ای در منزل دارید؟!
گفتم:
بله! همسری دارم که علویه است.
گفتند:
در حال متارکه‌اید؟!
گفتم:
مدتهاست که مانند دو بیگانه در یک خانه زندگی می‌کنیم و کاری به کار هم نداریم!
گفتند:
این علویه دیگر از رفتار شما به تنگ آمده و امروز شکایت شما را به امام عرضه کرده‌است. آقای صابر! زندگی شما در حال سوختن و متلاشی شدن است و من آمده‌ام تا به شما هشدار بدهم!
سخنان این مرد که با صلابت عجیبی همراه بود، مثل یک آوار مرا در هم کوبید و شیرازه افکار مرا به کلی از هم گسست! هر چند خود را در جدایی از همسرم تا حدی مقصر می‌شناختم ولی غرور بیش از حد باعث شده بود که برای آشتی با او قدم به پیش نگذارم.
هنگامی که ایشان آمرانه به من گفتند:
بروید و علویه را به این اتاق دعوت کنید! بی‌اراده و بدون چون و چرا از جا برخاستم و از اتاق بیرون رفتم و علویه را صدا کردم!
علویه به محض شنیدن صدایم، از اتاق خود بیرون آمد. نگاه نگران و مضطرب او با زبان بی زبانی می‌خواست از من بپرسد:
شما، مرا صدا کردید؟! با من کاری داشتید؟!
گفتم:
خانم! مهمان عزیزی داریم! منتظر شما هستند!
همسرم، چادر خود را به سر کرد و بی‌آنکه در میان ما حرفی رد و بدل شود، به اتفاق وارد اتاق شدیم.
ایشان پس از سلام و احوال پرسی، رو به علویه کرده فرمودند:
من حامل پیغامی در مورد شما برای آقای صابر بودم. الطاف کریمانه آقا علی بن موسی الرضا (علیه السلام) شامل حال شما شده است. آقای صابر اولین قدم را برای آشتی با شما برداشته‌اند، شما هم انشاءالله قدم بعدی را برخواهید داشت و زندگی شیرینی را با هم آغاز خواهید کرد!
در سکوت همسر من، رضایت خاطر موج می‌زد و پید ا بود که آمادگی خود را برای آشتی اعلام می‌دارد.
من و همسرم ضمن تشکر از ایشان خواستیم که به میمنت این آشتی، شام را مهمان ما باشند، فرمودند:
شما باید از حضرت تشکر کنید، من فقط حامل پیغام بودم!...

علت تک شوهری!! روزی در حدود چهل نفر از زنان قریش گرد آمده و به حضور علی (ع ) رسیدند گفتند: یا علی چرا اسلام به مردان اجازه چند زنی داده است اما به زنان اجازه چند شوهری نداده است ؟ آیا این امر یک تبعیض ناروا نیست ؟ علی (ع ) دستود داد: ظرفهای کوچکی از آب آوردند و هر یک از آنها را به دست یکی از زنان داد سپس دستور داد همه آن ظرفها را در ظرف بزرگی که وسط مجلس گذاشته بود و خالی کنند. دستور اطاعت شد آنگاه فرمود: اکنون هر یک از شما دو مرتبه ظرف خود را از آب پر کنید، اما باید هر کدام از شما عین همان آبی که در ظرف خود داشته بر دارد. گفتند: این چگونه ممکن است ؟ آبها با یکدیگر ممزوج شده اند و تشخیص ‍ آنها ممکن نیست . علی (ع ) فرمود: اگر یک زن چند شوهر داشته باشد خواه ناخواه با همه آنها همبستر می شود و بعد آبستن می گردد، چگونه می توان تشخیص داد که فرزندی که بدنیا آمده است از نسل کدام شوهر است . البته این بهترین و ساده ترین دلیلی بود که آن حضرت برای آنان اقامه کرده است وگرنه از جهتی دیگر: زن مانند مرد نیست که فقط بر اساس نیاز غریزه جنسی تن به ازدواج دهد بلکه زن بیشتد از غریزه جنسی به محبّت و عاطفه می اندیشد و لذا زن در چند شوهری هرگز نمی توانسته است حمایت و محبت و عواطف خالصانه و فداکاری یک مرد را نسبت به خود جلب کند. از این رو چند شوهری نظیر روسپی گری همواره مورد تنفر زن بوده است . علی هذا چند شوهری نه با تمایلات و خواسته های مرد موافقت داشته است و نه با خواسته ها و تمایلات زن.

ناگفته ای از آیة الله حق شناس در مکه

هر شخص مضطری در هر مکانی که باشد به حضرت بقیه الله متوسل شود، خود حضرت تشریف می آورند...

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی لبیک، یکی از شاگردان و دوستان نزدیک فقیه عارف حضرت آیت الله حاج میرزا عبدالکریم حق شناس در گفت وگوی تلفنی خبرنگار لبیک با ایشان، خاطره ای ناگفته و درس آموز را از آن عالم ربانی بیان کرد که در ذیل از نظرتان می گذرد:

آقای ر- ل گفت: مرحوم حاج آقا (آیت الله حق شناس) هنگامی که می خواستند به مکه مشرف شوند در فرودگاه مهرآباد از پرواز جا ماندند و مجبور شدند برای پرواز بعدی، به صورت تنها اعزام شوند.

ایشان پس از پیاده شدن از هواپیما در عربستان (مکه) به دلیل اینکه کسی ایشان را نمی شناخت و کاروان خود را نیز گم کرده بود و ایشان نیز نمی دانست که محل اسکان کاروان و همراهان کجاست سوار بر تاکسی می شوند و راننده تاکسی نیز ایشان را در کنار یک کاروانی پیاده می کند و در طی این مسیر برخورد احترام آمیزی نیز با ایشان صورت نمی گیرد.

حتی آن کاروان جایی مثل انباری که پیاز و سیب زمینی و.. در آن مکان بود را در اختیار آیت الله حق شناس قرار می دهد و می گویند شما زائر ما نیستی!

آیت الله حق شناس که به دلیل کهولت سن و وضعیت جسمانی از یک طرف وبرخورد نامناسب افراد باایشان "مضطر" شده بودند، در همان مکان (انباری هتل) به وجود مقدس صاحب الزمان (عج) توسل پیدا می کنند.

آیت الله حق شناس می گوید:

تا به حضرت حجت (عج) توسل پیدا کردم، آقا (عج) تشریف آوردند، بلند شدم، تمام قد ایستادم، ایشان به من لبخندی زدند و 15 دقیقه آقا امام زمان را نگه داشتم و خدمتشان گزارش دادم که من از پرواز جاماندم، راه را گم کردم و...با من بدرفتاری کردند به من این چیزها را گفتند و می گویند تو از ما نیستی ....، حضرت (عج) در طول این مدت که به ایشان گزارش می دادم و درد و دل می گفتم تمام عرایض بنده را می شنیدند، پس از پایان عرایضم، حضرت حجت تشریف بردند، با رفتن امام زمان، ناگهان درب انباری باز شد و سر کنسول ایران در جده وارد شد و گفت که شما کجا بودید و ما دنبال شما بسیار گشتیم و...

سپس؛ آقای ر- ل پس از بیان این خاطره به نقل از آیت الله حق شناس ادامه داد:

این در حالی بود که هیچ کس نمی دانست آیت الله حق شناس کجا هستند سپس با عزت و احترام فراوان با ایشان برخورد می شود و همه امکانات مهیا می شود.

آیت الله حق شناس پس از بیان این خاطره می فرمودند:

هر شخص مضطری در هر مکانی که باشد به حضرت بقیه الله متوسل شود، خود حضرت تشریف می آورند...

اللّه واقعا آرامبخش است

گریه کردن ناخودآگاه خبرنگار زن BBC هنگام شنیدن اذان

او هنگامی که از بالای ساختمان مردم شهر را مشاهده کرد که هنگام شنیدن اذان، تمام مغازه‌ها میبندند و برای ...
یکی از خبرنگاران انگلیسی شبکه خبری BBC اخیرا برای تهیه گزارش و ساخت برنامه به تعدادی از کشورهای عربی از جمله عربستان سعودی، یمن، اردن، فلسطین و مصر سفر کرده بود.
در یکی از روزهایی که وی در عربستان به سر می‌برد، هنگام پخش اذان، نوای زیبای "الله أکبر" اشک او را در آورده و به طور ناخودآگاه شروع به اشک ریختن کرد.

او هنگامی که از بالای ساختمان مردم شهر را مشاهده کرد که هنگام شنیدن اذان، تمام مغازه‌ها میبندند و برای نماز آماده می‌شوند، کاملا تعجب کرده بود و به یکباره شروع به گریه کردن کرد!

در همین راستا مدتی پیش خبری تحت عنوان "ذکر «الله» آرامش روحی می‌دهد که به نظر می‌رسد به خبر فوق مربوط می شود. متن این خبر شرح بدین شرح بود:یک پژوهشگر هلندی غیرمسلمان چندی پیش تحقیقی در دانشگاه آمستردام انجام داده و به این نتیجه رسیده بود که ذکر کلمه جلاله «الله» و تکرار آن و نیز صدای این لفظ، موجب آرامش روحی می‌شود و استرس و نگرانی را از بدن انسان دور می‌کند. این پژوهشگر غیرمسلمان هلند طی گفتگویی در این باره گفت: پس از انجام تحقیقاتی سه ساله که بر روی تعداد زیادی مسلمان که قرآن می‌خوانند و یا کلمه "الله" را می شنوند، به این نتیجه رسیدم که ذکر کلمه جلاله «الله» و تکرار آن و حتی شنیدن آن، موجب آرامش روحی می‌شود و استرس و نگرانی را از بدن انسان دور می‌کند و نیز به تنفس انسان نظم و ترتیب می‌دهد. وی در ادامه افزود: بسیاری از این مسلمان که روی آنان تحقیق می‌کردم از بیماری‌های مختلف روحی و روانی رنج می‌بردند. من حتی در تحقیقاتم از افراد غیرمسلمان نیز استفاده کرده و آنان را مجبور به خواندن قرآن و گفتن ذکر «الله» کردم و نتیجه باز هم همان بود. خودم نیز از این نتیجه به شدت غافلگیر شدم، زیرا تأثیر آن بر روی افراد افسرده، ناامید و نگران، تأثیری چشمگیر و عجیب بود. این پژوهشگر هلندی همچنین گفت: از نظر پزشکی برایم ثابت شد که حرف الف که کلمه «الله» با آن شروع می‌شود، از بخش بالایی سینه انسان خارج شده و باعث تنظیم تنفس می‌شود، به ویژه اگر تکرار شود و این تنظیم تنفس به انسان آرامش روحی می‌دهد. حرف لام که حرف دوم «الله» است نیز باعث برخورد سطح زبان با سطح فوقانی دهان می‌شود. تکرار شدن این حرکت که در کلمه «الله» تشدید دارد نیز در تنظیم و ترتیب تنفس تأثیرگذار است. اما حرف هاء حرکتی به ریه می‌دهد و بر دستگاه تنفسی و در نتیجه قلب تأثیر بسیار خوبی دارد و موجب تنظیم ضربان قلب می‌شود.
به راستی که قرآن کریم در آیه‌ای کریمه می‌فرماید: «الذین آمنوا وتطمئن قلوبهم بذکر الله ألا بذکر الله تطمئن القلوب».این خبر آرامش بخش را برای دوستانی که یاد خدا برایشان آرامش بخش است ارسال کنید.

اگر اشکی از چشم آمد، یعنی به تو اذن داده‌اند

گفتاری از آیت‌الله العظمی بهجت(ره)

آنچه می خوانید بیانات و توصیه‌های حکیمانه عارف واصل و فقیه عالیقدر مرحوم آیت‌الله بهجت است که در مورد عزاداری و گریه بر امام حسین(ع) ایراد شده است:

آقایانی که به شغل مدّاحی اهل‌بیت مبتلا هستند و به ذکر فضایل و مصائب آن بزرگواران می‌پردازند، باید بدانند که در چه موقعیّتی هستند و چه چیزی را دارند انجام می‌دهند و برای چه دارند این کار را می‌کنند.

باید بدانند همان مودّت فی‌الْقُربی که در قرآن است پیاده می‌کنند، خواه ذکر فضایل اهل‌بیت (ع) باشد و یا ذکر مصایب آنان، همه اجر رسالت را ادا کردن، و مردم را بر قرآن تثبیت‌کردن است؛ زیرا در قرآن آمده است که إِلا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی.

اگر کسی بگوید ما قرآن را می‌خواهیم، ولی با اهل‌بیت کاری نداریم و حَسْبنُا کِتابُ اللّهِ، ما می‌گوییم: آیا همان کتاب‌الله که در آن «إِلا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی» هست، آن را می‌گویید؟ آیا می‌شود گفت کاری به اهل‌بیت نداریم؟

کتاب‌اللّهی که در آن می‌گوید: «أَکْمَلْتُ لَکُمْ دینَکُمْ و أَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتی» آن را می‌گویی؟ آیا این بدون اکمال، بدون ولایت اهل‌بیت می‌شود؟

آن قرآن را می‌گویی که می‌گوید: «إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللّهُ وَ رَسُولُهُ وَالَّذینَ»؟

بله، اگر در قرآن شما این آیه‌ها نباشد، ممکن است بگویید ما قرآن را می‌گیریم و در قرآن ما اینها نیست.

علی هذا، باید بدانیم که یک واجب بزرگی بر دوش همه هست. معلّمین و مدّاحان باید بفهمانند که از محبّت اینها نباید دست برداشت. همه چیز در محبّت است.

ما اگر خدا را دوست بداریم، آیا ممکن است دوستانش را دوست نداشته باشیم؟

آیا ممکن است اعمالی را که او دوست دارد، دوست نداشته باشیم؟

آیا می‌شود کسی دوست خدا باشد ولی دوستِ دوستان خدا نباشد؟ و اعمالی را که خدا، دوست نداشته باشد، و اعمالی را که خدا دشمن دارد دوست داشته باشد؟ آیا چنین چیزی می‌شود؟

قهراً کسی که گفته است «حَسْبُنا کِتابُ اللّه و هیچ چیز دیگری لازم نیست» دروغ واضح و آشکار است، مثل اینکه در روز بگوید حالا شب است و در شب بگوید: حالا روز است.

کتاب‌الله که پر است از «کُونُوا مَعَ الصّادِقین» کتاب‌الله که صف متّقین و فاسقین را جدا نموده ببینید فاسقین چه کسانی هستند و متّقین چه کسانی هستند. حالا آیا می‌شود تفکیک و تبعیض کرد؟ این مثل آن است که کسی بگوید: ما نصف قرآن را قبول داریم و نصف دیگر را قبول نداریم، کما اینکه یهود و نصاری سیصد سال قبل گفتند: لعن یهود و نصاری باید از قرآن حذف شود. حتی غیر از خداپرستی چیز دیگر در قرآن نباید باشد. آیا واقعاً اگر قرآن را تنصیف کنیم، قرآن است؟ سپس بگوییم خداپرستی هم لازم نیست. بت‌پرستان هم بگویند خوب ما هم گناهی داریم هم صفایی داریم، هم زنایی داریم، هم مال مردم‌خوری داریم، البته یک مطالبی هم دیگر قائلند که می‌گویند لازم نیست خدا یکی باشد، بلکه اینها «شُفَعائُنا عِنْدَاللّهُ» هستند.

پس اگر بنا بر تبعیض باشد، اکثر مردم اصلا خداپرست نیستند، بلکه بت‌پرستند. در صورتی‌که دین خدا تبعیضی نیست، یا باید همه‌اش را بگیری یا اینکه هیچ‌چیز را نگیری.

یک مرد ناجوری هنگام مرگ به بچّه‌های خودش وصیت کرد: ای بچه‌ها! اینهایی که شما را به خداپرستی و دینداری دعوت می‌کنند تا می‌توانید وجود خدا را انکار کنید، وگرنه اگر مغلوب شوید و قبول کنید که خدایی هست دیگر از شر اینها راحت نمی‌شوید و باید تابع اینها باشید، اگر گفتند زن باید از روی دست وضو بگیرد و مرد از پشت دست وضو بگیرد، نمی‌توانی مخالفت کنی.

در هر صورت باید ببینید مدّاحی چیست و مصیبت‌خوانی چیست، گریاندن و گریستن چیست؟ برخی آن قدر احمق هستند که نمی‌فهمند این اشکTطریقه تمام انبیاء علیهم‌السّلام بوده برای شوق لقاءالله و برای تحصیل رضوان‌الله. در مسأله دوستان خدا نیز از همین باب است و محبّت اینها هم ـ اگر در مصائب اینها اشک می‌آورد و در شادی آنان شادمان، و در حزن آنها محزون می‌سازد ـ همینطور است.

دلیل بسیار است.

اوّل اینکه: همه انبیاء علیهم‌السّلام از خوف خدا بُکاء داشتند، آیا از شوق لقای خدا بکاء نداشتند؟ انبیاء علیهم‌السّلام کارشان همین بوده است. اگر کسی انبیاء را قبول دارد، باید بکاء و گریه را قبول داشته باشد.

و همچنین این مسأله که وارد شده است و نزد ما ثابت است و این مطلب در اذن دخول سید‌الشهداء علیه‌السّلام منصوص است که «اأَدْخُلُ یا اللّهُ؟ اأَدْخُلُ یا رَسُولُ اللّهِ؟» ای خدا، آیا وارد شوم‌؟ ای پیامبر خدا! آیا داخل شوم؟

از اینها باید استیذان بشود. اما کیست که این مطلب را بفهمد و عاقل باشد: «فَإِنْ دَمَعَتْ عَیْنُکَ، فَتِلْکَ عَلامَةُ الاِذْنِ»
پس اگر چشمت اشک‌آلود شد، این نشانه اذن و اجازه [از سوی خدا و رسول خدا] می‌باشد.

اگر اشکی از چشم آمد، علامت این است که به تو اذن داده‌اند. این اشک چشم من به اعلی‌علییّن مربوط است، اما احمق‌ها می‌گویند: نه اشک چشم ـ نعوذ بالله ـ خرافات است. در حالی که این اشک چشم به بالا مربوط است.

عمل اُمُّ‌داوود آن‌قدر مفصّل است که بعضی‌ها از ظهر تا غروب نمی‌توانند تمام کنند. دستور است که در آن سجده آخری سعی بکن از چشمت اشکی بیاید، اگر اشک آمد علامت این است که دعای تو مستجاب شد.

حالا یک عدّه‌ای می‌گویند این اشک هیچ کاره است، در حالی‌که این اشک مربوط است به اعلی علییّن، از آنجا استیذان می‌کند و از آنجا استجابت دعا می‌کند.

لذا کسانی که حاجت مهمّی دارند باید بدانند نمازها و عبادت‌هایی را که برای حاجت ذکر شده انجام دهند، برای اینکه چون تثبیت بکنند یا تأیید بکنند و به حاجت خودشان برسند، باید ملتفت باشند که بعد از طلب حاجت و دعا و نماز به سجده بروند و سعی کنند به اندازه بال مگسی، تر بشود. اشک چشم علامت این است که مطلب تمام شد.

بله، چیزی که هست عینک ما درست صاف نیست، ما نمی‌فهمیم. چون فرض کنید ما از خدا خانه می‌خواهیم و خدا خانه‌ای که ما می‌خواهیم برای ما مصلحت نمی‌داند، حالا خدا چه کار می‌کند، آیا دعای او را باطل می‌کند؟ نه بلکه بالاتر از خانه به او می‌دهد، به مَلَک می‌فرماید: «چند سال عمر این فرد را افزایش بده»، در حالی که این بیچاره خیال می‌کند در برابر این همه زحمت که کشید، اثری از خانه و از دعای خودش ندید و دعایش مستجاب نشد. چون نمی‌داند که بالاتر از استجابت این دعا به او داده است، این را نمی‌فهمد. باید به خدا حسن ظّن داشته باشیم و عینک باید واسع و صاف باشد و کدورت نداشته باشد.

 

نقش ولایت فقیه در حکومت اسلامى‏

من به همه ملت، به همه قواى انتظامى، اطمینان مى‏دهم که امر دولت اسلامى، اگر با نظارت فقیه و ولایت فقیه باشد، آسیبى بر این مملکت نخواهد وارد شد. گویندگان و نویسندگان نترسند از حکومت اسلامى، و نترسند از ولایت فقیه. ولایت فقیه آن طور که اسلام مقرر فرموده است و ائمه ما نصب فرموده‏اند به کسى صدمه وارد نمى‏کند؛ دیکتاتورى به وجود نمى‏آورد، کارى که بر خلاف مصالح مملکت است انجام نمى‏دهد، کارهایى که بخواهد دولت یا رئیس جمهور یا کس دیگرى بر خلاف مسیر ملت و بر خلاف مصالح کشور انجام دهد، فقیه کنترل مى‏کند، جلوگیرى مى‏کند.
صحیفه امام، ج‏10، ص: 59

بر خلاف مسیر اسلام و ملت حرکت نکنید

شما از اسلام نترسید، از فقیه نترسید؛ از ولایت فقیه نترسید. شما هم مسیر همین ملت را طى کنید و با ملت باشید، حساب خودتان را از ملت جدا نکنید؛ ننشینید پیش خودتان طرح بریزید و پیش خودتان برنامه درست کنید. شما باید دنبال ملت باشید. باید هوادار ملت باشید. شما این قدر اشکال به برنامه‏هاى اسلامى نکنید. شمایى که از اسلام هستید لکن از اسلام درست اطلاع ندارید، مُسْلِم هستید لکن از احکام اسلام درست مطلع نیستید، شیعه هستید لکن از احکام ائمه- علیهم السلام- درست مطلع نیستید؛ این قدر کارشکنى نکنید. ملت رأى داده است به جمهورى اسلامى، همه باید تبعیت کنید؛ اگر تبعیت نکنید محو خواهید شد. بر خلاف مسیر ملت، بر خلاف مسیر اسلام، راهى را پیش نگیرید، گمان نکنید که آن طرحى را که اسلام داده است موجب نابودى اسلام مى‏شود. این منطق، منطق آدم ناآگاه است.
صحیفه امام، ج‏10، ص: 59

خودتان را پیش ملت مفتضح نکنید!

نگویید ما ولایت فقیه را قبول داریم، لکن با ولایت فقیه اسلام تباه مى‏شود! این معنایش تکذیب ائمه است؛ تکذیب اسلام است و شما مْن حَیثُ لَا یَشْعُر این حرف را مى‏زنید. بیایید دنبال ملت که همه با هم به جمهورى اسلامى رأى داده‏اند و در مقابل آنها یک عده، یک عده بسیار معدود، یک از صد، یک و نیم از صد، با اینکه همه قواى خودشان را جمع کردند رأى خلاف دادند. شما تبعیت بکنید از اکثریت قریب به اتفاق ملت، تبعیت بکنید از اسلام، تبعیت بکنید از قرآن کریم، تبعیت بکنید از پیغمبر اسلام، مخالفت نکنید این قدر. از مجلس خبرگان کناره‏گیرى نکنید. این کناره‏گیرى از ملت است؛ کناره‏گیرى از اسلام است. کارشکنى نکنید براى مجلس خبرگان، که این بر خلاف مسیر ملت است؛ بر خلاف مسیر اسلام است. خودتان را پیش ملت مفتضح نکنید. باید از شما کار صحیح انجام بگیرد؛ وقتى ملت شما را بر خلاف مسیر خود دانست طرد مى‏کند. آگاهانه عمل کنید، آگاهانه حرف بزنید.

اغتشاشات داخل کشور به دست بیگانگان‏

آنها دست برنمى‏دارند از ایران، نه از طرف شرقیها و نه از طرف غربیها، و با هرکوششى که دارند مى‏خواهند نگذارند که این مملکت سر و سامان پیدا بکند. همه شلوغیهایى که الآن درست مى‏کنند با دست آنها دارد درست مى‏شود، همه جا آشفتگیهایى که پیدا مى‏شود با دست آنها درست مى‏شود و پیدا مى‏شود که نگذارند یک آرامشى بشود و یک سامانى پیدا کند مملکت.
صحیفه امام، ج‏10، ص: 69

شرایط ولىّ فقیه‏

شما بعدها مبتلاى به این هستید، دانشگاه که باز بشود، مبتلاى به یک همچو اشخاصى هستید که گاهى با صورت اسلامى وارد مى‏شوند و همین مسائل که حالا مثلًا طرح مى‏کنند که باید ولایت فقیه مثلًا نباشد این دیکتاتورى است، و حال آنکه اگر یک فقیهى در یک مورد دیکتاتورى بکند، از ولایت مى‏افتد پیش اسلام. اسلام هر فقیهى را که ولىّ نمى‏کند، آن که علم دارد؛ عمل دارد؛ مَشْى او مَشْى اسلام است، سیاستش سیاست اسلام است، آن را براى این است که یک آدمى که تمام عمرش را در اسلام گذرانده و در مسائل اسلامى گذرانده و آدم مُعوجى نیست و صحیح است این نظارت داشته باشد به این امرها، نگذارد که هر کس هر کارى دلش مى‏خواهد بکند. اینها گاهى وقتها با همین صورت‏سازى که مثلًا مى‏خواهند چه بشود و به دیکتاتورى مى‏رسد و دیکتاتورى عمّامه و عصا و نمى‏دانم از این حرفهایى که تزریق کرده‏اند به آنها و دیکته کرده‏اند و اینها هم همان را پس مى‏دهند. مثل بچه‏ها که یک چیزى را دهنشان مى‏گذارند پس مى‏دهند، اینها هم از آن قبیل هستند. شما از این به بعد ان شاء اللَّه وقتى که دانشگاهها باز بشود، مبتلاى به این مسائل هستید و باید با هوشمندى و با مطالعه و با مشورت بین خودتان افرادى را که مى‏بینید یا به اسم آزادى و نمى‏دانم این حرفها، که مى‏خواهند یک آزادى خاصى در کار باشد، دلبخواهى در کار باشد، نه آزادى مطلق، یا به اسم دمکراسى و امثال ذلک، الفاظ جالبى که در هیچ جاى دنیا معنایش پیدا نشده تا حالا، هر کس براى خودش یک معنایى مى‏کند، به این طور چیزها گرفتار هستید که اینها مى‏خواهند عمل بکنند.
صحیفه امام، ج‏10، ص: 72

اهمیّت ویژه ولایت فقیه‏

به حرفهاى آنهایى که بر خلاف مسیر اسلام هستند و خودشان را روشنفکر حساب مى‏کنند و مى‏خواهند ولایت فقیه را قبول نکنند [اعتنا نکنید] اگر چنانچه فقیه در کار نباشد، ولایت فقیه در کار نباشد، طاغوت است. یا خدا، یا طاغوت، یا خداست، یا طاغوت. اگر با امر خدا نباشد، رئیس جمهور با نصب فقیه نباشد، غیر مشروع است. وقتى غیر مشروع شد، طاغوت است؛ اطاعت او اطاعت طاغوت است؛ وارد شدن در حوزه او وارد شدن در حوزه طاغوت است. طاغوت وقتى از بین مى‏رود که به امر خداى تبارک و تعالى یک کسى نصب بشود. شما نترسید از این چهار نفر آدمى که نمى‏فهمند اسلام چه است؛ نمى‏فهمند فقیه چه است؛ نمى‏فهمند که ولایت فقیه یعنى چه. آنها خیال مى‏کنند که یک فاجعه به جامعه است! اینها اسلام را فاجعه مى‏دانند، نه ولایت فقیه را. اینها اسلام را فاجعه مى‏دانند، ولایت فقیه فاجعه نیست. ولایت فقیه، تَبَع اسلام است.

چشم‏هایتان را باز کنید! اهل خبره چشمشان را باز کنند. کسانى که با ولایت فقیه مخالفت مى‏کنند بر خلاف این چیزى که ملت آنها را تعیین کرده است عمل مى‏کنند.
صحیفه امام، ج‏10، ص: 221

اگر متوجه به لوازم این معنا باشند، مرتد مى‏شوند!

این قدر تبعیت نکنید از این غربیها، از این شرقیها. کافى است ظلمى که به ما تا کنون شده است. باز هم باید ما زیر بار ظلم برویم؟ باز هم از زیر بار اسلام مى‏خواهند خارج شوند؟ یک مسئله «تشریفاتى!» بله، آقایان بعضیشان مى‏گویند مسئله ولایت فقیه یک مسئله «تشریفاتى» باشد، مضایقه نداریم. اما اگر بخواهد ولىّ، دخالت بکند در امور، نه، ما آن را قبول نداریم- حتماً باید یک کسى از غرب بیاید دخالت بکند؟!- ما قبول نداریم که یک کسى اسلام تعیین کرده او دخالت بکند. اگر متوجه به لوازم این معنا باشند، مرتد مى‏شوند! لکن متوجه نیستند.
صحیفه امام، ج‏10، ص: 223

مخالفت با اسلام در قالب مخالفت با ولایت فقیه‏

به صورتهاى مختلف با اسلام مخالفت مى‏کنند. در مجلس خبرگان به مجرد اینکه صحبت ولایت فقیه شد، شروع کردند به مخالفت. حتى در آخر این اخیراً، در همین دو روز ـ سه روز پیش از این، در یکى از مجالسشان این منحرفین، اینهایى که از اسلام هیچ اطلاع ندارند، اینهایى که مخالف با اسلام هستند، در مجلسشان گفتند که این مجلس خبرگان باید منحل بشود! و دیگران هم دست زدند براى آن یا تظاهر کردند. اینها از مجلس خبرگان مى‏ترسند، براى اینکه مجلس خبرگان مى‏خواهند ولایت فقیه را اثبات کنند. مجلس خبرگان مى‏خواهند تصویب کنند آن چیزى را که خداى تبارک و تعالى فرموده است، و اینها از او مى‏ترسند. اینها خیال مى‏کنند که اگر چنانچه ولایت فقیه پیش بیاید، قضیه قُلدرى پیش مى‏آید و دیکتاتورى پیش مى‏آید. در صورتى که در اسلام این حرفها نیست. خیر، اینها حرف مى‏زنند.

اینکه مى‏گویند که دیکتاتورى پیش مى‏آید، نه این است که ندانند این طور نیست؛ لکن اینها از اسلام متنفرند. اینها باید بفهمند این را که تا این محراب و منبر هست و تا این خطابه‏خوانها و این اسلام و مسلمین و این بازار اسلام و این جوانان مسلمان هستند، نمى‏توانند کارى بکنند. اینها باید بفهمند این را که در خدمت رژیم سابق یا در خدمت اربابهاى رژیم سابق دارند کار مى‏کنند. اگر فهمیده هستند، از روى فهم مى‏کنند، خائن هستند. و اگر چنانچه از روى بى‏اطلاعى و جهالت است، جاهل هستند.
صحیفه امام، ج‏10، ص: 308

ولایت فقیه، همان ولایت رسول اللَّه (ص)

قضیه ولایت فقیه یک چیزى نیست که مجلس خبرگان ایجاد کرده باشد. ولایت فقیه یک چیزى است که خداى تبارک و تعالى درست کرده است. همان ولایت رسول اللَّه هست. و اینها از ولایت رسول اللَّه هم مى‏ترسند! شما بدانید که اگر امام زمان- سلام اللَّه علیه- حالا بیاید، باز این قلمها مخالف‏اند با او. و آنها هم بدانند که قلمهاى آنها نمى‏تواند مسیر ملت ما را منحرف کند. آنها باید بفهمند اینکه ملت ما بیدار شده است، و مسائلى که شما طرح مى‏کنید ملت مى‏فهمد، متوجه مى‏شود، دست و پا نزنید! خودتان را به ملت ملحق کنید. بیایید در آغوش ملت. قلمهاى شما از تفنگهاى آن دمکراتها به اسلام بیشتر ضرر دارد. نطقهاى شما به اسلام ضررش بیشتر از آن توپهایى است که آنها به جوانان ما مى‏بندند و تفنگهایى که آنها مى‏بندند؛ ضررش به اسلام بیشتر است، براى اینکه آنجا دشمن معلوم است، و شما به صورتهاى مخفى به میدان مى‏آیید. قلمهاى شما از سرنیزه‏هاى رضا خان بدتر است براى اسلام! و شما مضرتر هستید از رضا شاه و محمد رضا براى اسلام، براى اینکه آنها معلوم بود مخالف هستند و مردم مى‏شناختند آنها را، مخالفت مى‏کردند با آنها، مقاومت مى‏کردند؛ شما در پوشش اسلام، در پوشش طرفدارى از خلق مسلمان، بر خلاف اسلام دارید عمل مى‏کنید.
صحیفه امام، ج‏10، ص: 309

تبعیت ولى فقیه از قانون‏

شما از ولایت فقیه نترسید، فقیه نمى‏خواهد به مردم زورگویى کند. اگر یک فقیهى بخواهد زورگویى کند، این فقیه دیگر ولایت ندارد. اسلام است، در اسلام قانون حکومت مى‏کند. پیغمبر اکرم هم تابع قانون بود، تابعِ قانون الهى، نمى‏توانست تخلف بکند. خداى تبارک و تعالى مى‏فرماید که اگر چنانچه یک چیزى بر خلاف آن چیزى که‏ من مى‏گویم تو بگویى، من ترا اخذ مى‏کنم و وَتینَت را قطع مى‏کنم! به پیغمبر مى‏فرماید. اگر پیغمبر یک شخص دیکتاتور بود و یک شخصى بود که از او مى‏ترسیدند که مبادا یک وقت همه قدرتها که دست او آمد دیکتاتورى بکند، اگر او یک شخص دیکتاتور بود، آن وقت فقیه هم مى‏تواند باشد. اگر امیر المؤمنین- سلام اللَّه علیه- یک آدم دیکتاتورى بود، آن وقت فقیه هم مى‏تواند دیکتاتور باشد. دیکتاتورى در کار نیست، مى‏خواهیم جلوى دیکتاتور را بگیریم.
صحیفه امام، ج‏10، ص: 311

هدف از ولایت فقیه‏

ولایت فقیه، ولایت بر امور است که نگذارد این امور از مجارى خودش بیرون برود. نظارت کند بر مجلس، بر رئیس جمهور، که نبادا یک پاى خطایى بردارد. نظارت کند بر نخست وزیر که نبادا یک کار خطایى بکند. نظارت کند بر همه دستگاهها، بر ارتش، که نبادا یک کار خلافى بکند. جلو دیکتاتورى را ما مى‏خواهیم بگیریم، نمى‏خواهیم دیکتاتورى باشد، مى‏خواهیم ضد دیکتاتورى باشد. ولایت فقیه، ضد دیکتاتورى است؛ نه دیکتاتورى. چرا این قدر به دست و پا افتاده‏اید و همه‏تان خودتان را پریشان مى‏کنید بیخود؟ هر چه هم پریشان بشوید و هر چه هم بنویسید، کارى از شما نمى‏آید. من صلاحتان را مى‏بینم که دست بردارید از این حرفها و از این توطئه‏ها و از این غلطکاریها! برگردید به دامن همین ملت. همان طورى که توصیه به دمکراتها کردم، به شما هم مى‏کنم، و شما و آنها [را] مثل هم مى‏دانم، منتها شما ضررتان بیشتر از آنهاست!

من توصیه مى‏کنم به شماها این قدر اجتماع نکنید، و این قدر حرف نزنید. هر روزى یک چیزى درست کنید و هر روز یک کاغذ بنویسید و هر روز یک نشریه‏اى بدهید. اینها غلط است! اینها اسباب این مى‏شود که نهضت ما خداى نخواسته اگر- اگر، و الّا شما
کوچکتر از این هستید- ...شما دارید کمک مى‏کنید به دشمنهاى کشور ما؛ به دشمنهاى ملت ما. خودتان یا ملتفت نیستید؛ یا از روى التفات مى‏کنید. بعضیتان از روى التفات است، بعضیتان هم التفات ندارید به مسأله.
صحیفه امام، ج‏10، ص: 312

دست بردارید از این حرفها، از این مزخرفات

..شما کجا بودید؟ حالا سر درآوردید و حرف مى‏زنید، و نمى‏دانم، به ولایت فقیه اشکال مى‏کنید... مگر شما قدرت این را دارید؟ توى دهنتان مى‏زنم من! دست بردارید از این حرفها، از این مزخرفات. وارد بشوید در جرگه اسلام، وارد بشوید در جرگه مسلمین. بگذارید که این مملکت سر و سامان پیدا بکند. او در کردستان، دمکرات در کردستان، خلاف مى‏کند، آقایان در تهران! بس است دیگر. کفایت کرد!
صحیفه امام، ج‏10، ص: 317

توطئه براى انحلال مجلس خبرگان‏

همین آقایانى که فریاد مى‏زنند که باید دمکراسى باشد، باید آزادى باشد، همین آقایان مى‏نشینند دور هم و یک چیزى پیش خودشان مى‏گویند و مى‏خواهند تحمیل کنند به ملت. مثلًا مجلس خبرگان با اکثریت ملت رفته است و مشغول کار است، حالا مى‏بینیم که یک دسته چند نفرى دور هم جمع مى‏شوند و مى‏گویند مجلس خبرگان باید منحل بشود! من نمى‏دانم که این آقایانِ «باید منحل بشود» چه کاره‏اند که مى‏گویند باید منحل بشود. براى چه باید منحل بشود؟ براى اینکه این آقایان معمِّم هستند؟ براى اینکه این آقایان اهل علم هستند؟ براى اینکه آقایان به اسلام عقیده دارند، احکام اسلام را دارند جارى مى‏کنند؟ چون گفتند که ولایت فقیه باید باشد، نظارت فقیه باید باشد؟ اینها از نظارت فقیه در امور مى‏ترسند.
صحیفه امام، ج‏10، ص: 320

این «باید» یعنى چه؟

ما مى‏گوییم که{مگر} شما مى‏توانید یک اقلیت ده نفر، صد نفر، هزار نفرى مى‏تواند که حالا بگوید ملت رأى داده است به جمهورى اسلامى، لکن باید جمهورى باشد، نه اسلامى؟ این «باید» یعنى چه؟ «باید این کار بشود! این «باید» [براى چیست؟] این صد نفر، هزار نفر، چه کاره‏اند که در مقابل یک ملت «باید» مى‏گویند؟
صحیفه امام، ج‏10، ص: 320

حل مشکلات کشور در گرو آرامش

مردم همین را مى‏خواهند، مردم آن چیزى را که خدا مى‏خواهد مى‏خواهند، آن چیزى را که پیغمبر خدا فرموده مى‏خواهند، بیخود نباید دست و پا بکنند اینها، باید به مسیر ملت بیایند. و اگر واقعاً علاقه‏مندند که این مملکت یک مملکت صحیحى بشود، بگذارند یک آرامشى پیدا بشود؛ توطئه در اطراف نشود؛ توطئه در مرکز و در کردستان و در سایر جاها نشود؛ تا یک آرامشى پیدا بشود. وقتى که این آرامش پیدا شد، آن وقت همه چیز ملت به جاى خودش هست؛ همه چیز ملت درست مى‏شود؛ دست اجانب کوتاه مى‏شود، و نمى‏توانند دیگر برگردند. اما الآن یک دسته در تهران توطئه کنند، یک دسته در کردستان توطئه کنند، یک دسته در بلوچستان توطئه کنند، هر دسته در یک جایى دیگر، ممکن است یک وقتى با این طور چیزها یک نهضت، خداى نخواسته شکست بخورد. و اگر شکست بخورد، همه چیزتان از بین خواهد رفت.

همه با هم باشید. همه در مسیر ملت باشید. همه دست به دست هم بدهید. همان طورى که از اول با هم این نهضت را آنهایى که شرکت داشتند نهضت را رساندند تا اینجا، باز هم با هم باشید تا این نهضت ان شاء اللَّه به ثمر برسد؛ و ان شاء اللَّه آن چیزى را که
خدا و رسول خدا مى‏خواهد و آن چیزى را که قرآن مجید مى‏خواهد، آن چیزها عملى بشود. و این صلاح دین و دنیاى همه ملت است و صلاح همه مملکت است. هیچ وقت خیال نکنید که دیکتاتورى در اسلام است؛ یا دیکتاتورى در روحانیت است؛ یا روحانیت در این طور چیزها [است‏]. ابداً این حرفها در کار نیست، و دیکتاتورى در کار نیست. شماها دیکتاتورى نکنید، ملت ما دیکتاتور نیستند! علماى ما هم دیکتاتور نیستند.
صحیفه امام، ج‏10، ص: 324

ولایت فقیه جلوى دیکتاتورى را می گیرد

ما باید خودمان، شما، همه ملتمان، دست به دست هم بدهیم، و همانى که از اول فریاد مى‏کردیم که آزادى، استقلال، جمهورى اسلامى، همین را تعقیب کنیم. جمهورى اسلامى؛ یعنى احکام اسلام. باید احکام احکام اسلام باشد. این حرفهایى که مى‏زنند که خیر اگر چنانچه ولایت فقیه درست بشود دیکتاتورى مى‏شود، اینها از باب این است که ولایت فقیه را نمى‏فهمند چیست. ولایت فقیه نباید بشود، براى اینکه باید حکومت ملت باشد. اینها ولایت فقیه را اطلاع بر آن ندارند. مسائل این حرفها نیست. ولایت فقیه مى‏خواهد جلوى دیکتاتورى را بگیرد؛ نه اینکه مى‏خواهد دیکتاتورى کند. اینها از این مى‏ترسند که مبادا جلو گرفته بشود! جلوى دزدیها را مى‏خواهد بگیرد. اگر رئیس جمهور با تصویب فقیه باشد، با تصویب یک نفرى که اسلام را بداند چیست، درد براى اسلام داشته باشد، اگر درست بشود، نمى‏گذارد این رئیس جمهور یک کار خطا بکند. و اینها این را نمى‏خواهند. اینها اگر یک رئیس جمهور غربى باشد، همه اختیارات را دستش بدهند، هیچ مضایقه‏اى ندارند و اشکالى نمى‏کنند! اما اگر یک فقیهى، که یک عمرى را براى اسلام خدمت کرده، علاقه به اسلام دارد، با آن شرایطى که اسلام قرار داده است که نمى‏تواند یک کلمه تخلف بکند [اشکال مى‏کنند].
صحیفه امام، ج‏10، ص: 353

ولایت فقیه؛ هدیه‏اى الهى‏

شما موافقت کنید با این ولایت فقیه. ولایت فقیه براى مسلمین یک هدیه‏اى است که خداى تبارک و تعالى داده است.
صحیفه امام، ج‏10، ص: 408

اختیارات ولىّ فقیه‏

اسلام با مستمندان بیشتر آشنایى دارد تا با آن اشخاصى که [ثروتمند] هستند. آن اشخاص هم اموالشان همان طورى که گفتید، این اموالِ بسیار، مجتمعِ از راه مشروع نیست، اسلام این طور اموال را به رسمیت نمى‏شناسد. و در اسلام اموال، مشروع و محدود به حدودى است و زاید بر این معنا ما اگر فرض بکنیم که یک کسى اموالى هم دارد که خیر، اموالش هم مشروع است، لکن اموال طورى است که حاکم شرع، فقیه، ولىّ امر تشخیص داد که این به این قدر که هست نباید این قدر باشد، براى مصالح مسلمین او مى‏تواند قبض کند و تصاحب کند. و یکى از چیزهایى که مترتّب بر ولایت فقیه است و مع الأسف این روشنفکرهاى ما نمى‏فهمند که ولایت فقیه یعنى چه، یکیش هم تحدید این امور است. مالکیت را در عین حال که شارع مقدّس، محترم شمرده است، لکن ولىّ امر مى‏تواند همین مالکیت محدودى که ببیند خلاف صلاح مسلمین و اسلام است، همین مالکیت مشروع را محدودش کند به یک حدّ معیّنى و با حکم فقیه از او مصادره بشود.
صحیفه امام، ج‏10، ص: 482

فقیهى که عمرش را صرف در اسلام کرده

ملت ما اگر بخواهند سردى بکنند، یکى از امورى که توطئه در آن هست این است که راجع به این قانون اساسى مردم را سرد کنند. از آنها بپرسید، خوب این قانون اساسى که شما مى‏گویید که قانونى است ارتجاعى، کدام یکى از این موادش ارتجاعى است؟ اولى که دست رویش مى‏گذارند، دست مى‏گذارند، روى ولایت فقیه. اول، دست آنجا مى‏گذارند، براى اینکه این یک طرح اسلامى است و آنها از اسلام مى‏ترسند. آنها اسلام را ارتجاع مى‏دانند. آنها جرأت نمى‏کنند کلمه اسلام [را] بگویند ارتجاعى است. مى‏گویند که اینها مى‏خواهند ما را به هزار و چهار صد سال پیش برگردانند. این همان تعبیر دیگر است، منتها کلمه اسلام را نمى‏گویند.

آن قدر به ولایت فقیه، اثرِ مترقى بار است که در سایر این موادى که شما ملاحظه مى‏کنید، معلوم نیست مثل آنجا باشد. یک نفر آدمى که همه جهات اخلاقیش و دیانتیش‏ و ملى بودنش و علم و عملش ثابت است پیش ملت، و خود ملت این را تعیین مى‏کنند، این نظارت مى‏کند بر اینکه مبادا خیانت بشود. همان رئیس جمهورى که ملت خودشان تعیین مى‏کنند و ان شاء اللَّه دیگر از این به بعد امین تعیین مى‏کنند، لکن مع ذلک براى محکم کارى یک فقیهى که عمرش را صرف در اسلام کرده است و عمرش را براى اسلام خدمت کرده، مى‏گذارند ببینند این چه مى‏کند؛ مبادا یک وقت خلاف بکند، رئیس جمهورى آتى ما خلاف نمى‏کند، لکن محکم کارى شده که نگذارند این خلاف بکند. رؤساى ارتش ما و ژاندارمرى ما و این رؤساى درجه اول، دیگر از این به بعد اشخاصى نیستند که خیانت بکنند، لکن محکم کارى شده است که همین فقیه را ناظر قرار بدهند. و هکذا آن موارد حساس را نظارت مى‏کند فقیه و تصرف مى‏کند فقیه. و این از امورى است که مترقى ترین موادى است که در قانون اساسى اینها [تصویب‏] کردند. و اینها دشمن ترین مواد، پیششان این است.
صحیفه امام، ج‏10، ص: 526

ممانعت ولایت فقیه از ایجاد دیکتاتورى‏

مع الأسف اشخاصى که اطلاع ندارند بر وضعیت برنامه‏هاى اسلام، گمان مى‏کنند که اگر چنانچه «ولایت فقیه» در قانون اساسى بگذرد، این اسباب دیکتاتورى مى‏شود. در صورتى که ولایت فقیه هست که جلو دیکتاتورى را مى‏گیرد. اگر ولایت فقیه نباشد، دیکتاتورى مى‏شود. آن که جلو مى‏گیرد از اینکه رئیس جمهور دیکتاتورى نکند، آن که جلو مى‏گیرد از اینکه رئیس ارتش دیکتاتورى نکند، رئیس ژاندارمرى دیکتاتورى نکند، رئیس شهربانى دیکتاتورى نکند، نخست وزیر دیکتاتورى نکند؛ آن فقیه است.

آن فقیهى که براى امّت تعیین شده است، و امام امّت قرار داده شده است، آن است که مى‏خواهد این دیکتاتوریها را بشکند و همه را به زیر بیْرَق اسلام و حکومت قانون بیاورد. اسلام، حکومتش حکومت قانون است؛ یعنى قانون الهى، قانون قرآن و سُنَّت است. و حکومت، حکومتِ تابع قانون است؛ یعنى خود پیغمبر هم تابع قانون، خود امیر المؤمنین هم تابع قانون، تخلّف از قانون یک قدم نمى‏کردند و نمى‏توانستند بکنند.
صحیفه امام، ج‏11، ص: 23